Μιλάνο, μια πόλη που σου υπενθυμίζει τα σημαντικά…

 

Η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ιταλίας που αποτελεί και βιομηχανικό, οικονομικό κέντρο, η λεγόμενη «Μέκκα της μόδας», αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και ένα σημαντικό, παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού με τη διάσημη όπερα, μπήκε στο στόχαστρο της εξερεύνησης μου αυτή τη φορά. Δεν μιλώ για άλλη πόλη παρά για το περίφημο Μιλάνο!

Duomo

Με πτήσεις πολύ φθηνές από Ηράκλειο, αυτό το διάστημα έχει γίνει ένας εύκολος και δημοφιλής προορισμός. Ενώ, το Μιλάνο δεν είναι από τις πρώτες πόλεις που θα σκεφτεί κανείς να επισκεφθεί στην Ιταλία, μιας και η Ρώμη ή η Φλωρεντία και η Τοσκάνη κλέβουν τις εντυπώσεις, θεωρώ πως αδικείται και το ιδανικό είναι να συνδυαστεί η επίσκεψη σας με κάποια από αυτές.

Cine "ΘΗΣΕΙΟΝ" 1935 - τα θερινά τα σινεμά...

 https://www.youtube.com/watch?v=7-lOKBsq9GI

"Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι

μες τα θερινά τα σινεμά

νύχτες που περνούν

και δεν θα ξαναρθούν

μ' αγιόκλημα και γιασεμιά"

Λ.Κηλαηδόνης

Γιούχτας το βουνό που σήμερα γιορτάζει μαζί με τον Αφέντη του! Και φυσικά το "τραγούδι των βουνών" δεν μπορεί παρά να περιγράψει καλύτερα τα συναισθήματα όσων κάνουν ανάβαση εκεί ανά τους αιώνες!

 

Το τραγούδι των βουνών

Βουνά ψηλά, βουνά ισκιερά, βουνά

γυμνά, βουνά πρασινισμένα,

μικρός αν είμαι, αισθήματα τρανά

γεννάτε μέσα μου και ταιριασμένα!

 

Μιας εποχής πανάρχαιας, μιας χρυσής,

σβηστής, με τρώγ’ η ενθύμηση κι η ελπίδα·

μου φαίνεται, βουνά, πως είστε εσείς

η πρώτη και η μεγάλη μου πατρίδα.

Θαρρώ, σε τέτοια σκοτεινή εποχή,

 

κρυμμένη σε καιρών αγνώστων βάθη,

κατέβ’ η ονειρεμένη μου ψυχή

και φώλιασε στα ύψη σας κι εστάθη.

 

[…]

Βουνά ψηλά, βουνά ισκιερά, βουνά

με δύναμες γιομάτα και με κάλλη

ω! δώστε μου απ’ τη χάρη σας ξανά,

 

και κάμετέ με όμοιον μ’ εσάς και πάλι!

Καθώς η πρώτη ακτίνα του ουρανού

φωτίζει εσάς πριν φωτιστούν οι κάμποι,

θέλω κι εγώ μες στο δικό μου νου

το φως το αληθινό να πρωτολάμπει.

 

Από τα ύψη θέλω μαγικό

τον κόσμο και οι ματιές μου ν’ αντικρίζουν,

του κόσμου τη βοή να μη γρικώ,

και τ’ ανάξια πάθη να μη μ’ εγγίζουν.

Και θέλω οι στοχασμοί μου καθαροί

 

να μένουν, σαν τα χιόνια στην κορφή σας,

και να θυμάται πάντα η θλιβερή

ψυχή μου πως επλάστηκε αδερφή σας.

Κωστής Παλαμάς