Όταν ο "Μπάλος" δεν αναφέρεται σε καταιγίδες! Μπάλος - Γραμβούσα - Χανιά μέρος Β'

 

Το καραβάκι για την Γραμβούσα βάζει μπρος τις μηχανές και έφτασε επιτέλους, η ώρα να γνωρίσω το περίφημο ακρωτήρι. Ασυναίσθητα αρχίζω να σιγοτραγουδώ το γνωστό κρητικό τραγούδι: «Στης Γραμβούσας τ’ ακρωτήρι, στης Γραμβούσας τ’ ακρωτήρι εγλεντούσα μια φορά μ΄ έναν κρητικό ψαρά….». Η θάλασσα πλανεύτρα, όπως λένε και οι στίχοι και καταγάλανη. Παρακολουθώ απέναντι ένα σύννεφο να σκεπάζει με τη σκιά του τη στεριά και τα αυτοκίνητα στον χωματόδρομο, εκείνων που αποφάσισαν να κάνουν τη διαδρομή για Μπάλο οδικώς. Προσπαθώ ν’ ακούσω τον παφλασμό των κυμάτων που λένε πως ενέπνευσε τον περίφημο Τζέγκα για τους ρυθμούς της μουσικής του και σα να είχε δίκιο τελικά…

Δρόμος για να φτάσεις στον Μπάλο οδικώς!

Άγρια Γραμβούσα- Θέα από το καράβι

Μερικοί ταυτίζουν την άγρια Γραμβούσα με τις «Κωρυκίες νήσους» του Ομήρου και την ήμερη με το νησί του Αιόλου της Οδύσσειας, αναφέρει το φυλλάδιο του ταξιδιωτικού γραφείου. Σκέφτομαι πως είναι αρκετά ενδιαφέρον να βρεθούμε για λίγο στη θέση του πιο διάσημου εξερευνητή, του Οδυσσέα….Το καράβι αράζει τελικά, στην ήμερη Γραμβούσα, θα μείνουμε εδώ για κανένα δίωρο και πρέπει να βιαστώ για να προλάβω ν΄ανέβω στο κάστρο που δεσπόζει ψηλά στον λόφο στα 137 μέτρα. Φορώ γρήγορα τα αθλητικά μου παπούτσια και ακολουθώ το ανηφορικό μονοπάτι που ξεκινά από την παραλία. Θέλουμε γύρω στα 20 λεπτά να φτάσουμε στην κορυφή. Σταματώ πολλές φορές να θαυμάσω την υπέροχη θέα κατά την ανάβαση και την αλυσίδα που σχηματίζει η ουρά των αναβατών προς την κορυφή. Πόσο μικροσκοπικοί φαινόμαστε κάτω από το θεόρατο κάστρο!

Άγρια Γραμβούσα από το μονοπάτι προς το φρούριο

Η είσοδος μου θυμίζει έντονα την είσοδο ενός άλλου θαλάσσιου φρουρίου του Ηρακλείου, του Παλαιόκαστρου, δείγματα και τα δύο της περίφημης Βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής. Το φρούριο της Γραμβούσας κτίστηκε το 1579 και ολοκληρώθηκε το 1584. Μέσα ακριβώς πάνω από τη στοά της εισόδου υπάρχει ένα εντυπωσιακό παρατηρητήριο, όπως δεν μπορεί κανείς να μην θαυμάσει και την εκκλησία στη μέση περίπου του φρουρίου που είναι αφιερωμένη στην Παναγία. Πρόκειται για την Παναγία την Κλεφτρίνα των Πειρατών, οι οποίοι αφιέρωναν μέρος της λείας τους για να έχουν την προστασία της. Ας μην ξεχνάμε επίσης, πως η Γραμβούσα συνδέθηκε με τους απελευθερωτικούς αγώνες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και ότι το νησί αποτέλεσε ορμητήριο για 3 χρόνια 3000 επαναστατών που λόγω έλλειψης τροφής είχαν επιδοθεί στην πειρατεία. Εξού και ο μύθος για τον κρυμμένο θησαυρό που φημολογείται πως υπάρχει στο νησί….

Παναγία κλεφτρίνα

Παρά τη ζέστη, αξίζει η θέα της παραλίας από κει ψηλά, του Μπάλου απέναντι και η περιπλάνηση μου μέσα στη μισογκρεμισμένη εκκλησία που δεν έχει χάσει την αίγλη της, καθώς είναι ακόμα ευδιάκριτα τα τοξοτά παράθυρα και οι υπέροχες καμάρες και το άνοιγμα στο ιερό που επιτρέπει στις ακτίδες του ήλιου να εισβάλλουν στο εσωτερικό της, να την αναδείξουν και να την κάνουν ιδανικό σημείο φωτογράφησης για τους αναβάτες !

Θέα προς Μπάλο πάνω από το φρούριο

Πανοραμική θέα παραλίας της ήμερης Γραμβούσας από ψηλά

Κατεβαίνω με γρήγορο ρυθμό, θέλω να εξερευνήσω την παραλία με τα γαλάζια νερά που θαύμασα από πάνω, όμως διαπιστώνω πως η πλάκα με αποθαρρύνει από το να ρίξω μια βουτιά. Κοντά στην παραλία παρατηρώ το ναυάγιο που ξεπροβάλλει αγέρωχο μέσα από τα νερά, αντιστεκόμενο στον χρόνο και τα κύματα. Το «Δημήτριος Π» , στις 30 Δεκεμβρίου 1967, απέπλευσε από την Χαλκίδα με φορτίο 440 τόνους τσιμέντα και προορισμό τη Βόρεια Αφρική και έμελλε να παραμείνει για πάντα αναπόσπαστο μέρος της Γραμβούσας…

Ναυάγιο

Ώρα για αναχώρηση προς τον Μπάλο. Η λιμνοθάλασσα του είναι διάσημη σ’ όλο τον κόσμο. Περιοχή προστατευμένη και χαρακτηρισμένη ως “natura”, εξού και ο επιπλέον φόρος, αξίας 1 ευρώ που πληρώνει ο επισκέπτης μαζί με το κόστος του εισιτηρίου (φτάνει 1 ευρώ για να διασώσει την καταστροφή που προκαλεί η κοσμοσυρροή στο μέρος που συνάντησα με την άφιξη μου στο παραδεισένιο αυτό μέρος;;). Πράγματι, τέτοιο εντυπωσιακό σχηματισμό θάλασσας και βράχων δεν έχω ξαναδεί. Το να περπατώ στα ρηχά νερά του ήταν φοβερά καταπραϋντικό για τα κουρασμένα πόδια μου  από την ανάβαση στην Γραμβούσα.

Μπάλος (φώτο από Αντώνης Ανδρουλάκης)

Θέλω όμως, να δω και τον Μπάλο από ψηλά και ακολουθώ το μονοπάτι. Αυτό που αντικρίζει κανείς από κει πάνω είναι μοναδικό, παρότι είχα το κουράγιο να φτάσω μόνο μέχρι τη μέση του μονοπατιού για να προφτάσω να κάνω μια βουτιά στη ν περίφημη παραλία. Παρόλο που θα ήθελα λιγότερο κόσμο για να την απολαύσω και λιγότερη οργάνωση με σετ ομπρελών παντού, μια βουτιά εδώ σε αποζημιώνει. Η αμμουδιά δε, με τα όμορφα κοχύλια παντού με εντυπωσίασε, αλλά παράλληλα με προβλημάτισε για τη διατήρηση της ομορφιάς της με την τόση εκμετάλλευση της από τον άνθρωπο….

Ήμερη και Άγρια Γραμβούσα απο το μονοπάτι του Μπάλου

Θα ήθελα λίγη ώρα ακόμα εδώ… τρέχω να φτάσω στο καράβι που είναι στην άλλη άκρη δεμένο, μα σταματώ ξαφνικά, όταν βλέπω ένα κατσίκι να έχει στηθεί για φωτογραφία πλήρως εξοικειωμένο με τους ανθρώπους πια. Την άλλη φορά σίγουρα θα επιστρέφω σε αυτό το μέρος οδικώς αυτή τη φορά για μια πανοραμική φωτογραφία του ολόκληρου του κόλπου. Σίγουρα αξίζει κάθε ταλαιπωρία!

Α.Δ

Tips!

1.Αξίζει να πάρετε καραβάκι για να δείτε μαζί Γραμβούσα και Μπάλο και να αποφύγετε τον κακοτράχαλο δρόμο με το αυτοκίνητο.

2.Πάρτε μαζί σας μάσκα, αν το επισκεφτείτε σε περίοδο covid-19 γιατί υπάρχει κοσμοσυρροή στο καραβάκι. Μην ξεχάσετε αθλητικά και άφθονο νερό για τις αναβάσεις σας στο οχυρό της Γραμβούσας και στο μονοπάτι του Μπάλου.

3.Συνομιλήστε με τους διπλανούς σας στο καράβι! Θα γνωρίσετε ενδιαφέροντες ανθρώπους εκτός από υπέροχα μέρη!

 

Xανιά οδοιπορικό μέρος α' - Φαλάσαρνα!

Δεν υπάρχει καλύτερη ώρα να επισκεφθεί κανείς τα Φαλάσαρνα από την ώρα του ηλιοβασιλέματος, την ώρα που ο κατακόκκινος ήλιος βουτάει στο νερό και δίνει όλες τις ρόδινες αποχρώσεις του στο ουρανό, ενώ παράλληλα αντικατοπτρίζει το φως του στη θάλασσα σχηματίζοντας πάνω της ένα φωτεινό ποτάμι. Το θέαμα είναι κάτι το μοναδικό και εφάμιλλο μόνο με εκείνο της Σαντορίνης τολμώ να πω… Μπορεί να το παρακολουθήσει κανείς από την παραλία αλλά και από τους ψηλούς λόφους απέναντι, ακόμα κι από τα μαγαζιά που έχουν φτιάξει κοντά στην παραλία εκμεταλλευόμενοι την φοβερή θέα.

Τα Φαλάσαρνα απέχουν μόλις 59 χιλιόμετρα από τα Χανιά και 12 από την Κίσσαμο και φυσικά αποτελούν έναν από τους πιο φημισμένους προορισμούς στην Κρήτη, γι’ αυτό κι εμείς δεν μπορούσαμε να μην τα επισκεφθούμε. Από ψηλά βλέπει κανείς κατεβαίνοντας προς τη θάλασσα, πρώτα, τη μεγάλη παραλία , τη λεγόμενη «Παχιά άμμο» και τα πολλά θερμοκήπια που καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής. Το μυστικό όμως είναι να μην σταθείς μόνο στην πρώτη μεγάλη παραλία που είναι ιδανική λόγο της ανοιχτάδας της για τους λάτρεις των windsports, αλλά να προχωρήσεις και λίγο παραπέρα.

Στη δεύτερη παραλία που είναι λίγο μικρότερη μπορεί να δει κανείς όμορφους μικρούς λόφους με θαμνώδη βλάστηση και επιβλητικούς βράχους που σε ένα σημείο την χωρίζουν στα δυο. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετοί κατασκηνωτές  και με μεγάλη μου έκπληξη συνάντησα και μια καντίνα που όμως προσπαθεί να εναρμονιστεί με το περιβάλλον αφήνοντας τα περίφημα κρινάκια της άμμου, να κοσμούν ανενόχλητα το έδαφος κοντά στα τραπεζάκια και τις καρέκλες των θαμώνων. Υπέροχος συνδυασμός το θέαμα των κρίνων με το ηλιοβασίλεμα… Η περιοχή έχει ενταχθεί εξάλλου, για την φυσική της ομορφιά στο Natura 2000. Σκέφτομαι πως έκανα καλά κι ήρθα αυτή την ώρα που η παραλία είναι σχεδόν άδεια από κόσμο για να βουτήξω στα κρυσταλλένια νερά της παραλίας με την ησυχία μου!

Πιο πέρα από αυτόν τον κόλπο υπάρχουν και τα ερείπια της άλλοτε κραταιάς αρχαίας πόλης που αποτελούσε ναυτική δύναμη κατά τα ελληνιστικά χρόνια και συναλλασσόταν εμπορικά με λαούς της Ανατολής και της Μεσογείου, αν και υπήρξε παράλληλα και πολύ ανταγωνιστική και εριστική με τις γειτονικές πόλεις κράτη, όπως την Πολυρρήνια και την Κυδωνία. Οι πόλεμοι, αλλά και οι συνεχείς σεισμοί όπως διαβάζω την εξασθένησαν τελικά οικονομικά και την οδήγησαν στην πειρατεία και στην καταστροφή της τελικά, από τη Ρώμη. Μάλιστα, ο μεγάλος σεισμός του 365μ.Χ την ανύψωσε περίπου 9 εκατοστά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας! Οι ανασκαφές συνεχίζονται  εκεί και έχουν να μας αποκαλύψουν πολλά για την περιοχή…

Προς το παρόν κι εγώ, όπως όλοι οι επισκέπτες δεν θέλω να αποχωριστώ αυτό το φυσικό κάλλος, όσο πέφτει η νύχτα. Κρατώ την ομορφιά του τοπίου στην μνήμη και αποχωρώ σιωπηλά κι αθόρυβα όπως κάθε επισκέπτης που στέκεται με δέος μπροστά στην ομορφιά και την πολύχρονη ιστορία ενός τόπου….

Α.Δ

 

"ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΚΛΟΣ" – Νέα πρόταση για απόδραση: ΣΙΒΑΣ-ΚΟΜΟΣ-ΑΓΙΟΦΑΡΑΓΓΟ!

 

Πως μια καλή  πράξη σε ξαναφέρνει στα ίδια μέρη; Είναι καλοκαίρι απόγευμα με φοβερή ζέστη παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής από την παραλία του Μάρτσαλου. Ο δρόμος ανηφορικός, ο ήλιος καίει με όλη του τη δύναμη κι εμείς έχουμε στερέψει από νερό. Τα πρόσωπά μας είναι αναψοκοκκινισμένα και καθώς είμαστε διψασμένοι, κατεβαίνουμε στο πρώτο χωριό που συναντάμε, τον Σίβα, για νερό. Βλέποντας με  καταπονημένη, η γυναίκα που με εξυπηρετούσε, μου έδωσε εκτός από νερά και μερικά πεντανόστιμα σύκα που μόλις είχε μαζέψει. Ωραιότερα δεν έχω ξαναφάει…

Και να που ξανάρχομαι φέτος σ' αυτά τα μέρη, ως φιλοξενούμενη πλέον στο ίδιο χωριό. Το κάνω το άντρο μου, από το οποίο θα κάνω τις εξορμήσεις στις γύρω περιοχές. Το χωριό Σίβας, ανήκει στον δήμο Φαιστού και βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της πεδιάδας της Μεσαράς. Τα τελευταία χρόνια το χωριό έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά, μιας και οι  περισσότεροι κάτοικοι έχουν μετατρέψει τα σπίτια τους σε Airbnb, χωρίς να χαλάσουν καθόλου τον χαρακτήρα της περιοχής, αλλά αντιθέτως ανέδειξαν την φοβερή αισθητική του χωριού, διατηρώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών.

Κομός

Επιπλέον, το χωριό αυτό βρίσκεται κοντά σε πολύ γνωστές παραλίες της περιοχής, όπως ο Κομός, τα διάσημα Μάταλα, οι Καλοί Λιμένες, το Αγιοφάραγγο και το Βαθύ. Έτσι, λοιπόν, παρά τον αέρα που είχε σηκωθεί κατά την πρώτη ημέρα της διαμονής μου εκεί, πέρασα το πρωινό μου στην απέραντη παραλία του Κομού που αυτή την φορά ήταν λίγο ανταριασμένη. Προσιτή για το ευρύ κοινό, παρά την πλάκα που δημιουργεί μια μικρή δυσκολία να μπεις στο νερό, αλλά πεντακάθαρη και ιδιαίτερα αγαπητή σε αυτούς που αγαπούν τα ωραία ηλιοβασιλέματα με θέα τη θάλασσα, μα και σε όσους θέλουν να απολαύσουν το μπάνιο τους δίχως ρούχα, στην δεξιά μεριά της.

Καλοί λιμένες

Το απόγευμα επέλεξα κάτι πιο απάνεμο και έτσι, κατευθύνθηκα προς Καλούς Λιμένες, όπου οι κατασκηνωτές, όπως διαπίστωσα τηρούν πιστά το ραντεβού τους με τη συγκεκριμένη παραλία κάθε χρόνο, στήνοντας τις σκηνές τους κατά μήκος των αλμυρικιών.

Αγιοφάραγγο

Όμως, δεν θα μπορούσα να φύγω από την περιοχή χωρίς να επισκεφτώ το αγαπημένο Αγιοφάραγγο. Αν και η διαδρομή είναι ομολογουμένως πιο απαιτητική από την Μονή της Οδηγήτριας και πέρα, είναι απαραίτητο όλοι μια φορά να απολαύσουμε το μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά της παραλίας που περιφρουρούνται από τους τεράστιους βράχους.

Παραλία Αγιοφάραγγου

Το πέρασμα του φαραγγιού διαρκεί περίπου 20 λεπτά από τη γνωστή πια καντίνα με το ιδιαίτερο όνομα, όπου διαθέτει και μια μεγάλη αλάνα για πάρκινγκ σε όσα αμάξια καταφέρνουν να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Εμείς προτιμήσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο πολύ πιο μακριά, για να περπατήσουμε περισσότερο και να απολαύσουμε το φυσικό τοπίο και να μην ταλαιπωρήσουμε τόσο το αυτοκίνητο, μιας και πρόκειται για δύσκολη διαδρομή για όποιον δεν διαθέτει αγροτικό. Το συστήνω στους λάτρεις της πεζοπορίας! Άλλωστε, όπως μάθαμε στο Αγιοφάραγγο δεν περνούσαν την δεκαετία του ’80 τα αυτοκίνητα τόσα χαμηλά, το ποτάμι μέσα στο φαράγγι έτρεχε γάργαρο νερό και οι περιπατητές μπορούσαν να δουν μέχρι και χελώνες. Παραδεισένιος τόπος γι’ αυτό και τόσοι ερημίτες το διάλεξαν για σπιτικό τους.

Ναός Αγ.Αντωνίου μέσα στο φαράγγι

                                       

Μπορεί κανείς ακόμα, να απολαύσει στην ωραία διαδρομή τις σπηλιές πάνω στα βράχια, να παρατηρήσει την εκκλησία του Αγ. Αντωνίου που στέκει επιβλητική στην έξοδο προς την παραλία και να δει και το περίφημο Γουμενόσπηλιο, την σπηλιά στην οποία μαζεύονταν όλοι οι ερημίτες την ημέρα της Ανάστασης. Λέγεται πως υπήρχε εκεί μια πέτρα για κάθε ερημίτη που χρησίμευε ως κάθισμα και ότι στις καλές μέρες αριθμούσαν έως τις 300. Αν κάποιος ερημίτης δεν εμφανιζόταν τότε οι υπόλοιποι καταλάβαιναν πως εκοιμήθη…

Απ’ το βλέμμα μου δεν μπορούν να ξεφύγουν οι πολλοί αναρριχητές που έχουν έρθει σήμερα στο φαράγγι για να εξερευνήσουν τα απότομα βράχια του. Κι εγώ εξάλλου δοκίμασα στην προηγούμενη επίσκεψη μου εδώ την ριψοκίνδυνη ανάβαση στην απότομη αριστερή μεριά των βράχων δίπλα στην παραλία για να δω την περίφημη υποθαλάσσια σπηλιά από ψηλά.

Μονή Οδηγήτριας

Ώρα όμως να εγκαταλείψω αυτό το ωραίο μέρος για μια ακόμη φορά….το απόγευμα ανυπομονώ να επισκεφτώ τη γνωστή μονή της Περιοχής, τη μονή Οδηγήτριας. Αρκετά λιτή και όμορφή με τον πύργο του αγωνιστή Ξωπατέρα να στέκει επιβλητικός μέσα στα χρόνια και να μας θυμίζει την ιστορία μας. Για τους λάτρεις της λαογραφίας υπάρχει μουσείο με αργαλειούς, παλιές ραπτομηχανές, σίδερα, σύνεργα φουρνίσματος και πολλά εργαλεία καθημερινής χρηστικότητας στα παλιά κρητικά σπίτια. Την μεγαλύτερη εντύπωση όμως, μου έκανε η ανάβαση στον πύργο από όπου μαχόταν με πείσμα ο Ξωπατέρας εναντίον των ασκεριών των Τούρκων. Σκαρφάλωσα κυριολεκτικά μέσα από μια στενή καταπακτή και μια απότομη σκάλα που μου θύμισε την υψοφοβία μου για λίγο…μα η θέα από την ταράτσα του πύργου με έκανε τα ξεχάσω όλα!

Πύργος Ξωπατέρα

Θέα από την κορυφή του Πύργου του Ξωπατέρα

Αφήνω για το τέλος, το tip για κάθε επόμενη διαδρομή… να επισκέπτεστε σε κάθε περιοχή τα μικρά παραδοσιακά καφενεία, θα πιείτε ωραίο ελληνικό καφέ θα μάθετε από την «πηγή» την ιστορία του τόπου και θα την δείτε από τα μάτια των ίδιων της, των κατοίκων. Υπάρχουν απίστευτες γωνιές, φτιαγμένες με μεράκι και αγάπη που περιμένουν να τις ανακαλύψεις. Το καφενείο του Σίβα είναι σίγουρα ένα τέτοιο μέρος! 

Εις το επανιδείν, λοιπόν!

Α.Δ

Μάταλα - "Live for today...tomorrow never comes"

 

Φαράγγι και παραλία της Αγριόμαντρας

 

Όμορφο και συνάμα πρωτότυπο το όνομα αυτού του φαραγγιού που συνάδει απόλυτα με το άγριο, φυσικό, κρητικό τοπίο που δεσπόζει σ’ ένα από τα πιο μικρά, αλλά εντυπωσιακά φαράγγια της Ανατολικής Κρήτης και καταλήγει σε μια καλά κρυμμένη, μοναδική παραλία. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Καβούσι της Ιεράπετρας στο οροπέδιο Λάκκος του Αμπελιού, 24 χιλιόμετρα ανατολικά του Αγίου  Νικολάου.

 Η διαδρομή από το Ηράκλειο είναι ιδιαίτερα όμορφη και εύκολη μέχρι και αρκετά μετά την Παχιά Άμμο. Τα πράγματα δυσκόλεψαν λιγάκι μονάχα, όταν μπήκαμε στον χωματόδρομο που οδηγεί στο φαράγγι, γιατί για να προσεγγίσεις την είσοδο του φαραγγιού με αυτοκίνητο, θα πρέπει να ακολουθήσεις αρχικά τον χωματόδρομο που φτάνει στο μικρό αυτό οροπέδιο από το Καβούσι. Τα χαμηλά, επιβατηγά αυτοκίνητα φτάνουν μέχρι ένα ορισμένο σημείο, πριν την είσοδο του φαραγγιού, μιας και ο χωματόδρομος είναι κακοτράχαλος. Ωστόσο, στη διαδρομή αυτή συναντήσαμε πολλά «μετόχια» με ντόπιους που απολάμβαναν την ηρεμία της φύσης κοντά στις περιουσίες τους.

Η Αγριόμαντρα, όπως πληροφορήθηκα, χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως μικρό λιμάνι κατά την Ενετοκρατία, γι’ αυτό και διακρίνονται κτιριακά κατάλοιπα τριγύρω στην περιοχή. Μέχρι και το 1920, η προφυλαγμένη από τα τεράστια βράχια παραλία, χρησιμοποιούνταν ως απάνεμο λιμάνι για τη μεταφορά πυρήνας, ζώων και άλλων φορτίων στον Άγιο Νικόλαο, καθώς δεν υπήρχε οδικό δίκτυο στην περιοχή. Εδώ, υπήρχε και μικρό τελωνείο και ένα πηγάδι για την άντληση νερού.

Το μέρος δεν είναι απρόσιτο για έναν μέσο επισκέπτη που δεν έχει συνηθίσει να κάνει πεζοπορία, μιας και από το φαράγγι ως την παραλία, η διαδρομή διαρκεί γύρω στα 50 λεπτά, αν συνυπολογίσει βέβαια, κανένας και τον χρόνο μέχρι λίγο πριν την είσοδο του φαραγγιού, σε περίπτωση που δεν έχει το κατάλληλο αυτοκίνητο για να φτάσει αρκετά κοντά. Αυτό όμως, για το όποιο πρέπει να είναι προετοιμασμένος κάποιος είναι ότι η περιοχή γύρω από την είσοδο είναι γεμάτη μελίσσια μιας και υπάρχουν χαμηλοί θάμνοι παντού με άφθονη τροφή για τις μέλισσες. Είναι εκπληκτικό το βουητό των μελισσών που είναι κρυμμένες στους θάμνους όσο περνάς μέσα από το μονοπάτι που οδηγεί στην πύλη! Ωστόσο, πρέπει να φοράς ρούχα που καλύπτουν όλο το σώμα και να είσαι γρήγορος στην πορεία σου και διακριτικός για να τις αποφύγεις. Και φυσικά, να κρατάς τα απαραίτητα φαρμακευτικά σκευάσματα σε περίπτωση τσιμπήματος…

Υπάρχει βέβαια, κι η ασφαλέστερη και πιο ξεκούραστη προσέγγιση της παραλίας μέσω θαλάσσης, μιας και οι ψαράδες έχουν διαμορφώσει ένα χώρο για πικ-νικ με ξυλόφουρνο, τραπέζι και πάγκους που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι επισκέπτες με οποιονδήποτε τρόπο κι αν επιλέξουν να φτάσουν ως εκεί. Φυσικά, η ωραιότερη πινελιά στο σκηνικό, ήταν μια μεγάλη αιώρα από δίχτυ, δεμένη στο δέντρο δίπλα στη θάλασσα, που όπως ήταν εύλογο όλοι δοκιμάσαμε για λίγη περισσότερη χαλάρωση..

Το μειονέκτημα, αν επιλέξεις τη διαδρομή μέσω θαλάσσης, είναι ότι χάνεις την ευκαιρία να διασχίσεις ένα εκπληκτικής ομορφιάς φαράγγι, σχετικά ευκολοδιάβατο και με απίστευτη θέα από ψηλά. Οι διαδοχικοί φράχτες που πρέπει να περάσεις μέχρι να φτάσεις στο μικρό σπήλαιο Άγιος Ιωάννης που υπάρχει μέσα στο φαράγγι, σε κάνουν να νιώθεις πράγματι «αγριοκάτσικο» εγκλωβισμένο σε αγριόμαντρα, δικαιολογώντας κατά μια έννοια το όνομα του φαραγγιού!

Το εν λόγω σπήλαιο, που βρίσκεται περίπου στα μισά της διαδρομής, φαίνεται πως λαξεύτηκε παλαιότερα από ανθρώπινο χέρι και τώρα πιο πρόσφατα, έχει προστεθεί εξωτερικά, ένας πετρόχτιστος τοίχος. Το σπήλαιο του Αγ.Ιωάννη δεν έχει μέσα εικόνες ή άλλα λατρευτικά σκεύη, όμως υπήρξε από πολύ παλιά σπηλαιώδης ναός που ήδη είχε εντοπίσει  ο περίφημος Τζουζέπε Τζερόλα, κατά τη διάρκεια της έρευνας και της ιστορικής, αρχιτεκτονικής και φωτογραφικής καταγραφής περιοχών της Κρήτης.

Αυτό όμως, που πραγματικά σε κερδίζει σ’ αυτό το σημείο της διαδρομής, εκτός από τον σπηλαιώδη ναό, είναι ο τεράστιος σταυρός που υψώνεται στο σημείο και δεσπόζει στην απίστευτη θέα προς τη θάλασσα που απλώνεται στον ορίζοντα. Από αυτήν τη θέση βλέπεις από ψηλά, πριν ακόμη φτάσεις στο χαμηλότερο επίπεδο του φαραγγιού, τη μαγευτική παραλία στην οποία αυτό καταλήγει. Εκεί, σταμάτησα αρκετή ώρα, με το δίκιο μου, για πολλές φωτογραφίες και έτσι έχασα για λίγο τους υπόλοιπους της ομάδας που τρέξανε να δροσιστούν στα καταγάλανα νερά της παραλίας…

Κατεβαίνοντας λοιπόν, με την ησυχία μου, τους βρήκα κάτω από το μεγάλο αρμυρίκι που πρόσφερε απλόχερα τη σκιά του δίπλα σ’ άλλη μια παρέα που είχε ¨στρατοπεδέυσει¨ από πάνω στον μεγάλο πάγκο και το τραπέζι που υπάρχει εκεί, όπως προανέφερα, και προσφέρεται για ωραία φαγοπότια με φίλους πλάι στη θάλασσα!

Ο κόλπος είναι σχετικά μικρός, προστατευμένος απ’ τον πολύ αέρα και τα νερά είναι κρυστάλλινα. Ευτυχώς για μας, την ημέρα που το επισκεφτήκαμε είχε αρκετό αέρα στ’ ανοιχτά, οπότε από τη θάλασσα δεν είχαμε καμία καινούργια άφιξη, πέρα από την παρέα που βρήκαμε ήδη εκεί.

Αν κολυμπήσει κανείς πιο βαθειά στη θάλασσα, μπορεί να παρατηρήσει δυο τεράστια βράχια που αφήνουν ένα μικρό άνοιγμα ανάμεσα τους και θυμίζουν τις συμπληγάδες πέτρες της Οδύσσειας. Από ένα τολμηρό μέλος της παρέας μάλιστα, που δεν δίστασε να σκαρφαλώσει στα βράχια από τη στεριά (γιατί ακριβώς, οι βράχοι αυτοί του ξύπνησαν την περιέργεια) και να εξερευνήσει την πίσω μεριά, πληροφορήθηκα πως οι απότομοι βράχοι πίσω, δημιουργούν όντως το απίστευτο απόκοσμο τοπίο που διάβαζα, πριν επισκεφτώ την Αγριόμαντρα.

Προφανώς, από την περιγραφή του, καταλάβαμε πως περπάτησε βόρεια, κατά μήκος της ακτογραμμής προς την τοποθεσία «Θόλος».  Οι ντόπιοι ταξιδιωτικοί οδηγοί λένε, ότι αφού περάσει κάποιος μετά από 400μ δίπλα από την ερημική παραλία στην τοποθεσία Συκιές, θα εντυπωσιαστεί από το απόκοσμο τοπίο που δημιουργούν κατακόρυφοι βράχοι. Οι γκρεμοί αυτοί φτάνουν στο μέγιστο ύψος τους (219μ), στη γωνία ενός επιβλητικού ακρωτηρίου που οι ντόπιοι ονομάζουν Σπαθί του Χωματά. Μάλιστα, στη βάση του Σπαθιού σχηματίζεται μια παραλία με καταγάλανα βαθιά νερά όπου η πρόσβαση γίνεται αποκλειστικά με βάρκα.

Παρ’ όλα αυτά, κι εμείς οι υπόλοιποι που σταθήκαμε λιγότερο τολμηροί αποζημιωθήκαμε πλήρως από την υπόλοιπη πιο βατή διαδρομή μέσα απ’ το φαράγγι και την υπέροχη παραλία! Η δε επιστροφή μας, ήταν ακόμα πιο διασκεδαστική. Δυο μέλη της παρέας που κατέφθασαν με αγροτικό όχημα και έφτασαν μέχρι την είσοδο του φαραγγιού μας μετέφεραν για λίγα μέτρα στην καρότσα μέχρι το αυτοκίνητό μας, κι έτσι η μικρή μας «απόδραση», σ’ αυτό τον ωραίο προορισμό μου θύμισε κάτι από τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό… Δεν έχετε λοιπόν, παρά να δοκιμάσετε μια επίσκεψη στην Αγριόμαντρα. Το καλοκαίρι στην Κρήτη εξάλλου, δεν έχει ακόμα τελειώσει..

Α.Δ