Άλλη μια βόλτα στον Αγ.Θωμά…. Ένα χωριό που αξίζει να ξαναδείς…. Μέρος Α΄

Πριν μερικά χρόνια επισκέφτηκα το χωριό αυτό για να θαυμάσω  μια μοναδική ανατολή. Από τότε έχω επιστρέψει αρκετές φορές. Τι έγραφα όμως, τότε;

«Η ώρα είναι 5.30 π.μ και βρίσκομαι στο αυτοκίνητο να οδηγώ με προορισμό τον Άγιο Θωμά. Ολόκληρη η διαδρομή, από τον παλιό δρόμο που συνδέει το Κυπαρίσσι με το Βενεράτο και τον Άγιο Θωμά, μαγευτική, μιας και είναι ακόμα πολύ πρωί, η πάχνη έχει κατακάτσει στα φυτά και δίνει στο φυσικό τοπίο μια όψη απερίγραπτη. Αυτό με αποζημιώνει για το πολύ πρωινό ξύπνημα. Πρέπει οπωσδήποτε να προλάβω τον ήλιο να ανατέλλει και να τον δω μέσα από τις πέτρες του «Καβαλάρη». Όταν ανήγγειλε την εκδρομή η περιβαλλοντική ομάδα «Μυθοκρουσμένοι» του Εσπερινού Γυμνασίου Ηρακλείου, γέλασα, όχι για την υπέροχη ιδέα τους, αλλά γιατί σκέφτηκα πως αποκλείεται να σηκωθώ τόσο πρωί για να δω την ανατολή… Όμως ο ‘’πειρασμός’’ να απαθανατίσω μια τόσο μοναδική ανατολή με τον φωτογραφικό μου φακό ήταν μεγάλος και ευτυχώς, τελικά ενέδωσα.

θέα από τον Καβαλάρη

Το γιατί λέω ευτυχώς, θα το διαπιστώσει κάποιος αν ανατρέξει στην ιστορία της περιοχής. Ο Άγιος Θωμάς είναι ένα ιδιαίτερο χωριό από γεωλογική άποψη, μιας και διαθέτει πολλούς, απόκρημνους, ψηλούς βράχους που συνθέτουν ένα ιδιαίτερο τοπίο. Είναι χτισμένος σε υψόμετρο 530μ και βρίσκεται σε απόσταση μόλις 28 χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο. Λόγω της θέσης του, μην ξεχνάμε πως βρίσκεται στο γεωγραφικό κέντρο της Κρήτης, διαθέτει πλούσια ιστορία  ήδη από τα αρχαία χρόνια. Αυτή την ιστορία ήθελα να δω συνυφασμένη με την μαγεία της φύσης, αφού ιστορία και φύση είναι άρρηκτα συνδεδεμένες σ’ αυτήν την περιοχή.

θέα από τον Καβαλάρη

Επειδή έφτασα αρκετά νωρίτερα από την υπόλοιπη ομάδα, που ξεκίνησε τη διαδρομή της από το Ηράκλειο, μπόρεσα να εξερευνήσω λίγο το χωριό που μόλις άρχισε να ¨ξυπνάει¨. Ήμουν τυχερή γιατί απόλαυσα μια υπέροχη δύση του φεγγαριού και περιπλανήθηκα στα γραφικά στενάκια με την ηρεμία μου. Με τη βοήθεια ενός κατοίκου, που ευτυχώς για μένα είχε ξυπνήσει νωρίς, βρήκα την διαδρομή για τον «Καβαλάρη». Πρόκειται για ένα υπερυψωμένο σημείο μέσα στον οικισμό, με πανοραμική θέα σε μεγάλο μέρος της ενδοχώρας της Κρήτης,  με τον επιβλητικό Γιούχτα και την πανέμορφη Ντία να δεσπόζουν στο βάθος.  Είναι αξιοσημείωτο πως οι κάτοικοι δεν απέκοψαν από φόβο, τους απόκρημνους αυτούς βράχους που αιωρούνται κυριολεκτικά πάνω από πολλά σπίτια, από την ρυμοτομία του χωριού. Αντίθετα, τον αγκάλιασαν και μάλιστα πολύ κοντά τοποθέτησαν και το κοιμητήριο τους, χαρίζοντας τιμητικά την καλύτερη θέα στους νεκρούς τους.

θέα από τον Καβαλάρη

 Εδώ, άλλωστε, βρισκόταν η ακρόπολη του αρχαίου οικισμού που χρησιμοποιήθηκε και σαν βυζαντινό φρούριο και λατρευτικός χώρος και αργότερα μετατράπηκε σε ναό του Αγίου Γεωργίου, πλάι στον οποίο έχει ανακαλυφθεί και μια αρχαία δεξαμενή νερού. Αυτό που τραβάει το βλέμμα στον λόφο, όπως προανέφερα, είναι δύο πελώριοι βράχοι που στηρίζουν έναν τρίτο σαν να είναι τοποθετημένοι από κάποιον γίγαντα. Οι ντόπιοι λένε τον βράχο «Ο Καβαλάρης» και τον συνδέουν με τον Άγιο Γεώργιο, τον καβαλάρη, και τη συγκεκριμένη εκκλησία .  

 Μετά από κάμποση ώρα πάνω στον βράχο, διαπίστωσα πως το χωριό άρχισε να ξυπνά για τα καλά και οι φωνές της ομάδας που πλησίαζε με επανέφεραν στην πραγματικότητα.  Δυστυχώς, ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και δεν ευνόησε να δούμε τις ακτίνες του ήλιου να περνούν από τη σχισμή του βράχου, όμως αυτό δεν πτόησε την ομάδα, αφού δώσαμε την υπόσχεση να επισκεφτούμε το σημείο ξανά, ενδεχομένως,  στις αρχές του επόμενου Νοεμβρίου, όπου γίνεται και η επόμενη πλήρης ευθυγράμμιση των ακτινών του ήλιου με τον σχισμή στον βράχο.

Εκκλησάκι Αρχάγγελου Μιχαήλ στον δρόμο προς τον Καβαλάρη

Κατεβαίνοντας, δεν μπορούσαμε να μην περιπλανηθούμε στο περίφημο σπήλαιο που βρίσκεται ανάμεσα στην περιοχή  Αδράχτια και τον Άγιο Θωμά. Εκεί υπάρχει ο ναός της κεράς Σπηλιώτισσας, ένας πολύ ιδιαίτερος ναός ανάμεσα στους περίπου 15 που έχει η περιοχή (παλαιότερα ανέρχονταν σε 38). Στο συγκεκριμένο σημείο, υπήρχε θέατρο και αρχαίος βωμός, ενώ έξω από τη σπηλιά, χαραγμένη στο βράχο, υπάρχει μια αρχαία αφιερωματική επιγραφή στη θεά Δήμητρα και στην κόρη της Περσεφόνη που χρονολογείται τον 1ο αιώνα μ.Χ. Η επιγραφή αυτή δηλώνει ότι κάποτε το μέρος αποτελούσε χώρο λατρείας θεοτήτων του Κάτω Κόσμου. Μπαίνοντας στο εκκλησάκι και κοιτάζοντας δεξιά μέσα στο ιερό θα δει κανείς και την φημολογούμενη ‘’Τρύπα του Άδη’’. Λέγεται, ότι εκεί βρισκόταν η είσοδος για τον Κάτω Κόσμο, σύμφωνα με την παράδοση, γι’ αυτό οι ζωντανοί πετούσαν μέσα στην τρύπα αφιερώματα και αγαπημένα αντικείμενα των νεκρών μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες. Δυστυχώς, η τρύπα είναι μπαζωμένη και δεν έχουν φροντίσει να την αναδείξουν με κάποιο τρόπο, ώστε να μπορεί ο ανυποψίαστος επισκέπτης να αντιληφθεί και να μάθει την ιστορία της συγκεκριμένης τοποθεσίας.

Παναγία Σπηλιώτισσα

Βγαίνοντας από το εκκλησάκι, σχεδόν απέναντι υπάρχει ένα κατηφορικό μονοπάτι που οδηγεί σε δυο λαξευτές αίθουσες που αποτελούσαν μαζί με το βράχο όπου βρίσκεται η εκκλησία το ιερό των Χθόνιων θεοτήτων. Η διάνοιξη όμως του δρόμου για τις ανάγκες των κατοίκων, έχει χωρίσει το μέρος στα δύο. Στην συγκεκριμένη περιοχή γυρίστηκαν και κάποιες σκηνές από τη γνωστή ταινία «Ξα μου», όπου γίνεται αναφορά στην σύνδεση της περιοχής με τη λατρεία των νεκρών. Μάλιστα, το μπόλιασμα της παράδοσης της λατρείας των νεκρών από την αρχαιότητα στην χριστιανική θρησκεία αργότερα, φαίνεται και από το γεγονός ότι ο ναός γιορτάζει την Τρίτη του Πάσχα και μέχρι το τέλος του 20^ου αιώνα γινόταν μνημόσυνα με πασχαλινά αυγά στη μνήμη των νεκρών.

Τρύπα του Άδη μέσα στο ιερό της Παναγίας Σπηλιώτισσας

Επιγραφή με αναφορά στην θεά Δήμητρα και την Περσεφόνη

 Όμως, το σύντομο οδοιπορικό μου στον Άγιο Θωμά πλησίαζε στο τέλος του και δεν θα μπορούσε να τελειώσει καλύτερα, παρά μ’ έναν ζεστό καφέ σ’ έναν από τους παραδοσιακούς καφενέδες. Η ζεστασιά της ξυλόσομπας που συναγωνιζόταν επάξια τη θερμή φιλοξενία των κατοίκων οι οποίοι υποδέχτηκαν με χαρά τους ΄΄περίεργους’’, πρωινούς επισκέπτες, έδωσαν έναν ιδιαίτερο τόνο στη συγκεκριμένη εξόρμηση. Τελικά, το πρωινό ξύπνημα δεν είναι πάντα τόσο κακό……»

Α.Δ

Xανιά οδοιπορικό μέρος α' - Φαλάσαρνα!

Δεν υπάρχει καλύτερη ώρα να επισκεφθεί κανείς τα Φαλάσαρνα από την ώρα του ηλιοβασιλέματος, την ώρα που ο κατακόκκινος ήλιος βουτάει στο νερό και δίνει όλες τις ρόδινες αποχρώσεις του στο ουρανό, ενώ παράλληλα αντικατοπτρίζει το φως του στη θάλασσα σχηματίζοντας πάνω της ένα φωτεινό ποτάμι. Το θέαμα είναι κάτι το μοναδικό και εφάμιλλο μόνο με εκείνο της Σαντορίνης τολμώ να πω… Μπορεί να το παρακολουθήσει κανείς από την παραλία αλλά και από τους ψηλούς λόφους απέναντι, ακόμα κι από τα μαγαζιά που έχουν φτιάξει κοντά στην παραλία εκμεταλλευόμενοι την φοβερή θέα.

Τα Φαλάσαρνα απέχουν μόλις 59 χιλιόμετρα από τα Χανιά και 12 από την Κίσσαμο και φυσικά αποτελούν έναν από τους πιο φημισμένους προορισμούς στην Κρήτη, γι’ αυτό κι εμείς δεν μπορούσαμε να μην τα επισκεφθούμε. Από ψηλά βλέπει κανείς κατεβαίνοντας προς τη θάλασσα, πρώτα, τη μεγάλη παραλία , τη λεγόμενη «Παχιά άμμο» και τα πολλά θερμοκήπια που καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής. Το μυστικό όμως είναι να μην σταθείς μόνο στην πρώτη μεγάλη παραλία που είναι ιδανική λόγο της ανοιχτάδας της για τους λάτρεις των windsports, αλλά να προχωρήσεις και λίγο παραπέρα.

Στη δεύτερη παραλία που είναι λίγο μικρότερη μπορεί να δει κανείς όμορφους μικρούς λόφους με θαμνώδη βλάστηση και επιβλητικούς βράχους που σε ένα σημείο την χωρίζουν στα δυο. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετοί κατασκηνωτές  και με μεγάλη μου έκπληξη συνάντησα και μια καντίνα που όμως προσπαθεί να εναρμονιστεί με το περιβάλλον αφήνοντας τα περίφημα κρινάκια της άμμου, να κοσμούν ανενόχλητα το έδαφος κοντά στα τραπεζάκια και τις καρέκλες των θαμώνων. Υπέροχος συνδυασμός το θέαμα των κρίνων με το ηλιοβασίλεμα… Η περιοχή έχει ενταχθεί εξάλλου, για την φυσική της ομορφιά στο Natura 2000. Σκέφτομαι πως έκανα καλά κι ήρθα αυτή την ώρα που η παραλία είναι σχεδόν άδεια από κόσμο για να βουτήξω στα κρυσταλλένια νερά της παραλίας με την ησυχία μου!

Πιο πέρα από αυτόν τον κόλπο υπάρχουν και τα ερείπια της άλλοτε κραταιάς αρχαίας πόλης που αποτελούσε ναυτική δύναμη κατά τα ελληνιστικά χρόνια και συναλλασσόταν εμπορικά με λαούς της Ανατολής και της Μεσογείου, αν και υπήρξε παράλληλα και πολύ ανταγωνιστική και εριστική με τις γειτονικές πόλεις κράτη, όπως την Πολυρρήνια και την Κυδωνία. Οι πόλεμοι, αλλά και οι συνεχείς σεισμοί όπως διαβάζω την εξασθένησαν τελικά οικονομικά και την οδήγησαν στην πειρατεία και στην καταστροφή της τελικά, από τη Ρώμη. Μάλιστα, ο μεγάλος σεισμός του 365μ.Χ την ανύψωσε περίπου 9 εκατοστά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας! Οι ανασκαφές συνεχίζονται  εκεί και έχουν να μας αποκαλύψουν πολλά για την περιοχή…

Προς το παρόν κι εγώ, όπως όλοι οι επισκέπτες δεν θέλω να αποχωριστώ αυτό το φυσικό κάλλος, όσο πέφτει η νύχτα. Κρατώ την ομορφιά του τοπίου στην μνήμη και αποχωρώ σιωπηλά κι αθόρυβα όπως κάθε επισκέπτης που στέκεται με δέος μπροστά στην ομορφιά και την πολύχρονη ιστορία ενός τόπου….

Α.Δ

 

Οι επιβλητικοί βράχοι της Καλαμαύκας!

 

Η Καλαμαύκα είναι  ένα χωριό εντυπωσιακής φυσικής ομορφιάς με επιβλητικούς βράχους που θυμίζουν τους αντίστοιχους των Μετεώρων πάνω στους οποίους ξεφυτρώνουν μικρά δέντρα! Οι φωτογραφίες του χωριού με έκαναν να το επισκεφτώ, μιας και με εντυπωσίασε ο παράδοξος συνδυασμός αυτός της φύσης που μου θύμισε τις κατασκευές από  τα μικρά δεντράκια μπονσάι (bonsai) που παρατηρούσα μικρή στα ανθοπωλεία, όταν το συγκεκριμένο φυτό ήταν της «μόδας» και στην Ελλάδα, πριν μερικές δεκαετίες. Μου άρεσε τόσο να βλέπω τις κατασκευές με τα μικροσκοπικά δέντρα κλαδεμένα σε απίστευτα σχέδια, τοποθετημένα δίπλα σε βράχους ή τεχνικά ρυάκια με τρεχούμενο νερό, μια πιστή προσομοίωση φύσης στο σπίτι σου! Δεν θα έχανα λοιπόν την ευκαιρία ένα τέτοιο σκηνικό να το παρατηρήσω στις πραγματικές του διαστάσεις, πόσο μάλλον αν υπάρχει στο νησί μας!

Απίστευτοι σχηματισμοί βράχων με δέντρα

Το χωριό αυτό βρίσκεται στον δήμο Ιεράπετρας της Ανατολικής Κρήτης, περίπου 25 χιλιόμετρα από τον Αγ.Νικόλαο. Μάλιστα, είναι χτισμένο τους πρόποδες των Λασιθιώτικων όρεων, σε υψόμετρο 500 μέτρων. Με το που μπαίνεις στο χωριό δεν μπορείς να μην προσέξεις τον λόφο Κάστελο στην κορυφή του οποίου υπάρχει το σπηλαιώδες εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Στο λόφο αυτό ήταν κτισμένη η ακρόπολη της αρχαίας πόλης Λάρισας και πιστεύεται πως λειτουργούσε ως ιερό κορυφής για τους Μινωίτες. Για να φτάσεις εκεί πρέπει να ανέβεις περίπου 250 σκαλοπάτια, ακόμα όμως και να μην το κάνεις, μπορείς να παρατηρήσεις από κάτω τη μορφολογία του βράχου τις μεσημεριανές ώρες που φανερώνει ένα καλά σμιλευμένο στο βράχο πρόσωπο, γι’ αυτό και αποκαλείται «πέτρινος θεός», μιας και η μορφή ανάλογα με την ώρα παρατήρησης αποδίδεται στον θεό Απόλλωνα και τον θεό Διόνυσο!

Θέα από το νεκροταφείο του χωριού προς τον απέναντι λόφο Κάστελο

Τα σοκάκια της Καλαμαύκας είναι εξίσου όμορφα, γεμάτα πολύχρωμα λουλούδια, παρόλο που είναι ανηφορικά. Ανέβηκα τα πολλά σκαλοπάτια στο ύψωμα για το νεκροταφείο του χωριού απ’ όπου είχα μια απίστευτη πανοραμική θέα όλου του χωριού, αλλά και του λόφου Κάστελο απέναντι μου. Οι κάτοικοι εδώ, όπως αντίστοιχα είχα παρατηρήσει στον Αγ.Θωμά κράτησαν την καλύτερη τοποθεσία για τους νεκρούς τους.

Εικόνες από τα σοκάκια του χωριού

Πέρα από τον περίπατο μέσα στα δρομάκια της Καλαμαύκας, αξίζει κανείς να επισκεφτεί και την περιοχή Κεφαλοβρύσι λίγο πιο έξω από το χωριό, από που διέρχεται ο Καλαμαύκιανος ποταμός. Το σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και εύκολα προσβάσιμο για μια βόλτα στη φύση, γιατί διαθέτει καταπράσινα δέντρα, ένα μικρό, ξύλινο γεφύρι και παγκάκια για να απολαύσει κανείς τις δεκάδες πάπιες που διασχίζουν το ποτάμι. Τέλος, για τους πιο τολμηρούς αξίζει και μια επίσκεψη στο περίφημο φαράγγι του Χαυγά και να θαυμάσει τους φοβερούς σχηματισμούς των βράχων δίπλα στο νερό και την πλούσια βλάστηση.

Κεφαλοβρύσι

Άλλη μια απίστευτη βόλτα για τους λάτρεις του περπατήματος!

Α.Δ

Μην καταστρέφεις, απλώς παρατήρησε! Μια επίσκεψη στην Καλαμαύκα (έρχεται σύντομα)

 Μην καταστρέφεις, παρατήρησε, αφουγκράσου, δες πως όλα δένουν τόσο αρμονικά μέσα στη φύση!

Καλαμαύκα

Α.Δ

Πανέμορφα Τέρτσα - A wishing rock!

 " I wish I was a little rock, just sitting on a hill, not doing nothting all day long. Not doing nothting all day long,  I would just be sitting still. I wouldn't eat, I wouldn't sleep, I wouldn't even wash, I would just sit still a thousand years and rest myself, by gosh! " # a little english poem for today

Πανέμορφα Τέρτσα  

Τα 91 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο που αξίζει κανείς να διανύσει, παρά τις πολλές στροφές, ανάμεσα στο χωριό Μύρτος και την Ψαρή φοράδα!