Στα ίδια μέρη, μετά από καιρό... θα περιμένουμε να περάσει το τρένο μας...

Θα περιμένουμε μην τυχόν περάσει

Το τραίνο μας με το πολύτιμο φορτίο

Το τραίνο μιας άλλης ώρας

Μιας άλλης χώρας που σύνορα δεν έχει.

 

Θα περιμένουμε μην τυχόν περάσει

Το τραίνο που δεν μπορεί  μια και ξεκίνησε να σταματήσει

Τώρα σε σήραγγα μπορεί να βρίσκεται

Μπορεί να βρίσκεται σε δύσκολο βουνό

Ίσως σε κάμπο με πλημμύρα

Σε τόπο που νά' ναι μεσημέρι

Ή σ' άλλον που νά' ναι βράδυ

Μα θα περάσει.

 

Κι εμείς θα περιμένουμε

Γιατί δεν είναι δυνατό να δεσμευθεί

Δεν είναι δυνατόν να σπάσει

Να κουραστεί σε στέππες και σε πάμπες

Και σ' επικίνδυνες ανηφοριές

Το τραίνο μας, που σίγουρα θα φτάσει.

 

Θα περιμένουμε λοιπόν ακόμα,

Σήμερα κι αύριο και μεθαύριο

Θα περιμένουμε το τραίνο πάντα

Γιατί δεν είναι δυνατόν να μην περάσει.

 

Ανδρέας Εμπειρίκος, θα περιμένουμε

 

Η κούνια... ένα ποίημα την ημέρα...

 

Όταν ρωτάς το πώς και το γιατί

και η απάντησή μου πρέπει να είναι

ερμαφρόδιτη

κάνω πως δεν ακούω την ερώτηση,

είναι που περιμένω την πανσέληνο

ν’ αρπάξω την κούνια

που κρέμεται από εκεί πάνω

να σε καθίσω και

κουνώντας σε απαλά

ν’ αρχίσω πάλι τα γνωστά παραμύθια

Β.Αλεξόπουλος

Χιόνι, ζεστός καφές κι ένα βιβλίο... Κυριακή!

Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας-είπε.

Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα μ' όλη τη σοφή σιωπή του,

Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία,

Μια παλιά στάμνα πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα.

 Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,

την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό

μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν του απόμενε

τίποτα πιο θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν

μια νίκη του χιονιού, μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,

μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.[…]

Γιάννης Ρίτσος, Το χιόνι

 

 

Winter illusions......Γόρτυνα

"Είμαι ασημένιος και σωστός. Χωρίς προκαταλήψεις.

Ό,τι κι αν δω το καταπίνω αμέσως

Έτσι όπως είναι, αθάμπωτο από αγάπη ή απέχθεια.

Δεν είμαι σκληρός, μονάχα ειλικρινής-

Το μάτι ενός μικρού θεού, τετρα-γωνιασμένο''

Από το ποίημα της Σύλβια Πλαθ     " Ο Καθρέπτης"