Το χωριό που ερωτεύτηκα τις πόρτες του… Μπλε, γαλάζιες, πράσινες, κόκκινες,
κίτρινες δεν έχει σημασία… όλες περιποιημένες και πανέμορφες. Το χωριό Λίμνες
κοντά στη Νεάπολη προσφέρει μια ξέγνοιαστη βόλτα σε ένα μέρος που αν μη τι άλλο
οι κάτοικοι του διαθέτουν αρχιτεκτονική αισθητική και πολύ καλό φαγητό για τον ¨πεινασμένο¨
για ομορφιά και γευστικά εδέσματα, επισκέπτη. Μια βόλτα στα στενά του θα σας πείσει,
όπως κι εμένα!
Οι πόρτες της αντίληψης … να μένουν ανοιχτές!
Α.Δ
Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας-είπε.
Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα μ' όλη τη σοφή σιωπή του,
Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία,
Μια παλιά στάμνα πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα.
Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή
ψυχρότητα του πάγου,
την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό
μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν του απόμενε
τίποτα πιο θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν
μια νίκη του χιονιού, μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,
μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.[…]
Γιάννης Ρίτσος, Το χιόνι
